PROGRAM NOTES/PRESS

DE

Die Überzeugung, dass musikalische Strukturen (formale, satztechnische, harmonische, rhythmische usw.) auf eine – wenn auch abstrakte oder unbestimmte – Weise existenzielle Erfahrungen, Erkenntnisse und Wissen widerspiegeln können, bildet einen wichtigen Ausgangspunkt meines künstlerischen Tuns.

Das bedeutet für mich, dass „kompositorische Werkzeuge“, denen man sich bedient, (nicht nur eine Welt des Möglichen darstellen – was dann auch heißt, man bedient sich dieser Mitteln nur weil sie einem gerade zur Verfügung stehen – sondern) eine Welt des Notwendigen sein können.Vielleicht können sie uns sogar etwas über unsere existenziellen Erfahrungen hinaus offenbaren.

Dies hat Konsequenzen nicht auf die kompositorischen Mittel selbst (eine Wiederholung bleibt eine Wiederholung), sondern auf die Art, wie man damit kompositorisch umgeht.

So sind für mich bspw. musikalische Gestaltungsmittel wie Wiederholung, Änderung, Variation, Metamorphose usw. nicht (nur) reine Einfälle bzw. Auswahl im Rahmen der zur Verfügung stehenden kompositionstechnischen Möglichkeiten, sondern spiegeln grundsätzliche menschliche Erfahrungsebenen wider. Das heißt nicht unbedingt, dass sie im menschlichen Bewusstsein tief und „in alle Ewigkeit“ – viel mehr – als einzige Möglichkeiten des Erkennens verankert sind, sondern dass sie grundsätzliche Züge unserer Beobachtungs- und Wahrnehmungsgabe (auch wenn nicht als einzige) ansprechen können.

So kann die Erkenntnis der – möglichen – unterschiedlichen Erscheinungen des Gleichen, das wiederholte Lesen eines Buches, das tägliche – intensive – Beobachten des Heranwachsens einer Pflanze usw. solche Assoziationen oder Querverbindungen zu Gestaltungsmöglichkeiten einer imaginären – auch abstrakten – Welt herstellen.

In dem man diese Gestaltungsmöglichkeiten auslotet, erfährt man mehr über sich selbst und die Welt und kann sich, und dadurch vielleicht sogar die Welt, ändern.

Das Risiko dabei zu scheitern, betrachte ich als eine unumgängliche Notwendigkeit und ist mir jedenfalls viel lieber als die oft scheinbare Sicherheit des „Altbewährten“.

GR

Η πεποίθεση, οτι μουσικές δομές (είτε είναι αυτές φορμαλιστικές, αρμονικές, ρυθμικές κ.τ.λ. κ.τλ.) μπορούν να αντικατοπτρίσουν (ίσως ακόμα και με έναν αφηρεμένο, μη προσδιορίσιμο τρόπο) υπαρξιακές, ανθρώπινες εμπειρίες και κατεκτημένη γνώση, αποτελεί ένα βασικό σημείο εκκίνησης της καλλιτεχνικής μου πράξης (του καλλιτεχνικού πειείν). Αυτό σημαίνει, ότι όλα αυτά τα «εργαλεία» και «μέσα» τα οποία χρησιμοποιεί ένας συνθέτης, δεν αποτελούν μόνο έναν κόσμο του δυνατού– που θα σήμαινε ότι χρησιμοποιεί αυτά τα μέσα μόνο και μόνο επειδή είναι στην διάθεσή του μια δεδομένη στιγμή – αλλά μπορούν να γίνουν ένας κόσμος της αναγαιότητας. Ίσως να είναι εν δυνάμει σε θέση να μας αποκαλύψουν κάτι που ξεπερνά τα όρια μιας υπαρξιακής εμπειρίας.

Έτσι δεν αποτελούν για μένα π.χ. τα τυπικά μουσικά μέσα μορφολογικής δόμησης (συνθετικά εργαλεία όπως θα λέγαμε) όπως η επανάληψη, η διαφοροποίηση, η παραλλαγή, η μεταμόρφωση κ.λ.π. απλές «εμπνεύσεις της στιγμής» ή μια αυθαίρετη επιλογή από έναν αριθμό δυνατοτήτων, αλλά αντικατοπρίζουν βασικές ανθρώπινες εμπειρικές καταστάσεις και εμπειρικά επίπεδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά τα «μέσα» αποτελούν τον μοναδικό τρόπο αντίληψης ή είναι «βαθιά ριζωμένα» – πολύ περισσότερο – ως μοναδικά στην ανθρώπινη «φύση» και συνείδηση, αλλά ότι πολύ απλά μπορούν να ερεθίσουν βασικά χαρακτηριστικά της αντίληψής μας και της ικανότητας μας να παρατηρούμε.

Αυτό έχει βέβαια συνέπειες όχι στα εκφραστικά μέσα αυτά καθ΄ αυτά (μια επανάληψη μένει επανάληψη) αλλά στον τρόπο που τα χειρίζεται κανείς συνθετικά.

Έτσι μπορεί π.χ. η συνειδητοποίηση των (εν δυνάμει) πολλών φαινομενολογικών παραλλαγών του ίδου πράγματος, το κατ΄επανάληψη διάβασμα ενός βιβλίου, η καθημερινή παρατήρηση της ωρίμανσης ενός φυτού κ.λ.π. κ.λπ. να γενήσουν συνειρμούς ή και νοηματικές διασυνδέσεις με τις δυνατότητες διάπλασης ενός νοητού και αφηρεμένου) κόσμου.

Όσο πιο πολύ εξερευνά κανείς αυτές τις δυνατότητες διάπλασης, τόσο μαθαίνει/γνωρίζει τον εαυτό του αλλα΄και τον κόσμο γύρω του και μπορεί να αλλάξει τον εαυτό του, απο την μια, αλλα και μέσω αυτής της αλλαγής ίσως και τον κόσμο τον ίδιο, από την άλλη.