PROGRAM NOTES/PRESS

DE

„Μ(3)ι(5)κ(7)ρ(11)ο“ ist das erste einer Reihe von Stücken, in denen ich eine Zahlenfolge (die vorwiegend ihren Ausdruck in der zeitlichen Proportionierung wiederfindet) durch „Erfinden von Analogien“ auf alle Elemente der Komposition übertrage (Tonhöhe, Dynamik, Rhythmus). Unterschiedliche Betrachtungswinkel des Gleichen, Verkleinerung, Vergrößerung, Selbstähnlichkeit, Kombinatorik, Rasterung …

GR

Το «Μ(3)ι(5)κ(7)ρ(11)ο» είναι το πρώτο μιας σειράς έργων, στα οποία μια ακολουθεία αριθμών (η οποία βρίσκει την έκφραση της κυρίως στον καθορισμό των χρονικών αναλογιών των μερών του έργου) «μεταφέρεται» σε όλες τις μουσικές παραμέτρους (τονικά ύψη, δυναμική, διάρκειες, ηχόχρωμα).

Η οικονομία των μέσων, η παρατήρηση απο διαφορετικές «οπτικές γωνίες» του ίδιου «αντικειμένου», σμήκρυνση, μεγέθυνση, τα ίδια στοιχεία σε διαφορετικούς συνδοιασμούς, η χρονική μεγέθυνση μουσικών «γεγονότων» (που επιτρέπει να βιωθεί ο ήχος σε περισσότερες και διαφορετικές διαστάσεις του), η συνειδητή απόρριψη χρήσης στοιχείων όπως «μελωδία» και «θεματική/μοτιβική επεξεργασία», όλα αυτά αποβλέπουν στην «εντατικοποίηση» της διαδικασίας της ακρόασης (αυτήν την «εντατικοποίηση» δεν την εννοώ μόνο ως αισθητική «στάση» αλλά και πολιτισμική), στην «παροχή» όσο γίνεται μεγαλύτερης ελευθερίας στον ακροατή για «συνειρμική» ερμηνεία αυτού που ακούει αλλά και στη μέγιστη δυνατή αποστασιοποίηση του δημιουργού απο το έργο του.

Τα παραπάνω είναι μόνο μέσα «μορφοποίησης» του χρόνου. Έτσι η μουσική μπορεί να «απογυμνωθεί» σ’ αυτό που είναι πραγματικά για μένα: χρονικά οργανωμένοι ήχοι και ηχητικές δομές.

Το έργο ανήκει σ’ αυτά που οι ερμηνευτές ονομάζουν «αχάριστα», γιατί οι πολύ μεγάλες τεχνικές του δυσκολίες (και ο μέγιστος βαθμός αυτοσυγκέντρωσης που απαιτεί η εκτέλεσή του) δεν γίνονται πολύ εύκολα αντιληπτά, τουλάχιστον όχι σε όλη τους την έκταση, απο τον ακροατή. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Δημήτρη Πολυζωϊδη για την ερμηνεία του.